Бала денсаулығын нығайту бойынша ата-аналарға кеңес

ДДСҰ-ның анықтауы бойынша, репродуктивті денсаулық – бұл репродуктивті жүйеге, оның функцияларына және процестеріне байланысты аурулардың болмауы ғана емес, сонымен бірге физикалық, ақыл-ой және әлеуметтік салауаттылық жағдайы. Репродуктивті денсаулықты қорғау бала кезден басталуы керек, осыған байланысты ата-аналар балаларының репродуктивті денсаулығын қалай сақтауды және нығайтуды білуі тиіс. 

Бала үшін ата-анасының көрсеткен үлгісі өте маңызды. Егер бала салауатты өмір салтын ұстанатын, спортпен айналысатын, зиянды әдеттерден аулақ жүретін ата-анасымен тұратын болса, баланың өзі де ата-анасына қарай отырып, оларға еліктейтін болады, демек, дені сау болып өседі.

Балаларды тамақтануға байланысты жақсы әдеттерге үйретуде де ата-аналардың рөлі зор. Баланы кішкентай кезінен бастап салауатты тағам өнімдерімен таныстыра бастаған жөн. Алайда, егер ата-аналардың өздері не жегендеріне көңіл бөлмесе, әрине, бала да отбасында көрген дағдыларды қайталайды.

Бұдан бөлек, қыздарға, әсіресе жасөспірімдерге суық ауа-райы кезінде неліктен жұқа колготки емес, жылы киім кию керек екенін немесе температура минусты көрсеткіште болған кезде жалаңаш белмен жүру зиян екенін түсіндіріп отыру қажет.

Балаларының денсаулығын сақтау және нығайту бойынша ата-аналарға арналған кеңестер:

Күн режимін және жеке гигиенаны сақтау. Дұрыс тынығу қажет, түнгі ұйқының ұзақтығы 8-9 сағаттан кем болмауы тиіс. Жеке құралдарды қолдану арқылы жеке гигиенаны сақтау дағдыларын: жуынуды, тісті тазалауды, тамақ ішердің алдында қол жууды, ұйықтар алдында ванна немесе душ қабылдауды үйреткен жөн.

Дұрыс үйлестірілген тамақтану. Дұрыс тамақтану баланың өсіп келе жатқан организмінің қалыптасуында үлкен рөл атқарады. Ата-аналардың өздері үлгі көрсетіп, ертеңгілік астан бастап тамақтану режимін сақтауға, тамақты отбасымен бірге ішуді, зиян келтіретін тағамнан, газдалған сусындарды ішуден бас тартуға, суды жеткілікті мөлшерде ішуге, көкөніс пен жеміс жеуге үйреткендері жөн.

Қозғалыс белсенділігі. Гиподинамия қазіргі кезгі балалардың көпшілігіне тән. Баланың спорт секцияларына немесе би, гимнастика, атлетика үйірмелеріне, жүзуге барғаны дұрыс, өйткені, мөлшерлі физикалық жүктемелер респираторлық инфекциялардың алдын алуына көмектеседі, денені тік ұстап жүруге үйретеді, омыртқаның және буындардың иілгіш болуына жақсы әсер етеді.

Киім қажетті микроклиматты қалыптастыруға көмектеседі, оның киюге жеңіл және ыңғайлы болғаны дұрыс. Киім таңдаған кезде матаның жылу сақтайтын, ауаны және ылғалды өткізбейтіндігіне және басқа да қасиеттеріне назар аударыңыз. Аяқ киім жеңіл, серпімді және жақсы желдетілуі керек. Оның жылу сақтайтын және ылғал өткізбейтін қасиеттері ауа-райына сәйкес келуі қажет.

Тар, ыңғайсыз және өте жылы киім ұл балалардың жыныс мүшелерінің қатты ысып кетуіне әкеледі, бұл ұрықтық түтікшелерін дұрыс қалыптастырмайды деп есептеледі. Ал қыздардың организмі жылуды қажет етеді. Сондықтан, қазіргі кезде сәнге айналған қысқа күртешелерді және жамбасқа дейін киілетін шалбарларды қыздардың, әсіресе суық кезде, кимегені абзал. Күртеше сан жақты жуып тұруы тиіс, ал салқын ауа-райы кезінде шалбардың немесе белдемшенің ішінен жылы киім киген дұрыс.

Зиянды әдеттерден бас тарту. Баланы кішкентай кезінен бастап өзіңіз үлгі көрсетіп, зиянды әдеттерге әуес болмауға: темекі тартпауға және ішімдік ішпеуге үйрету керек.

Иммунизациялау және медициналық тексерулер. Аурулардың алдын алуда мектепке дейінгі және білім беру мекемелерінде жүргізілетін профилактикалық тексерулер маңызды. Инфекциялық аурулардың алдын алу үшін уақытылы вакцинациялау қажет. Мысалы, паротит инфекциялық ауруы уақыт өте келе белсіздікке әкелетін жыныс ауруын (орхит) тудыруы мүмкін. Бұл аурудың алдын алу үшін қызылшаға, қызамыққа және паротитке қарсы егілетін аралас вакцина қолданылады.

Қорытындылай келе, денсаулықты сақтаудың мінез-құлқы балаға туылғанынан бастап берілетінін және осыған байланысты негізгі дағдыларға отбасында үйренетінін айтқым келеді. Сондықтан, жеке гигиена ережелерін сақтауда, физикалық белсенділікке, дұрыс тамақтануға үйретуде өздеріміз үлгі көрсете отырып, біз, ересек адамдар, өз денсаулығына деген, оның ішінде психикалық және репродуктивті денсаулыққа жауапты болуды қалыптастыруға әсер етеміз.

3 жастан 5 жасқа дейін баланың сөйлеуін дамыту жұмыстары   қарқынды жалғастыруда. Сөйлеу жүйесінің барлық компоненттері белсенді дамып келеді.

Сөздік

5 жастағы  балалардың  сөздік    қоры 3000 сөзге жетеді. Бала сөйлеуде жалпылама ұғымдарды (көкөністер, жемістер, киім) қолданады, сонымен қатар заттардың бөліктерін (үстелдің жанында орындық, аяқтар, арқа) атайды. Бала сөйлеудің барлық бөліктерін, соның ішінде сын есімдерді, үстеулерді  белсенді қолдана бастайды. Салыстырмалы сын есімдер пайда болады (алма, ағаш және т.б.). Адамдардың көңіл-күйін білдіретін  сын есімдер ( қайғылы, көңілді),   етістіктер (жүгіру, әкелу және т.б.) ,(мен кірдім, шықтым, келдім) белсене қолданалады.

    Шамамен 4 жастан бастап балалар антонимдерді түсініп, қолдана бастайды. «Кері айт » ойынын (суық-ыстық, көңілді-қайғылы және т.б.) ойнайды. Бала күрделі  сөз тіркестерін ,кеңістіктік бағдарлауды  білдіретін үстеулерді   (сол жақта, оң жақта, жоғарыда, төменде) қолдана бастайды ..      Бала сөзжасам жұмысын жалғастыруда және бұл кезең мектепке дейінгі балалық шақта жалғасуы мүмкін.

Сөйлеудің грамматикалық құрылымы және үйлесімді сөйлеу.

   Сөйлеудің грамматикалық құрылымы белсенді дамып келеді.                   Шамамен 3 жастан бастап нәресте кішірейтетін мәні бар жұрнақтарды қолданады. Бала  сөз тіркестерін  жеткілікті түрде қолдана бастайды.                          

     4 жылдан кейін ол мамандығы бойынша адамдарды білдіретін  қолданады. Сын есімдерді  сан мен  зат есімдермен үйлестіреді, орта  жас  кезінде қателіктер болуы мүмкін. Зат есімдерді сандармен үйлестіру кезінде, кейбір  қолдану кезінде қателіктер болуы мүмкін. Сөйлем құрылымының күрделенуіне байланысты кейбір грамматикалық қателер пайда болады.

Бес жасар бала мәтінге жақын таныс ертегіні, оқиғаны қайталай алады, жақында болған жарқын оқиғаларды сипаттай алады, суреттен қарапайым әңгіме, суреттер сериясын жасай алады. Сөйлеуде қарапайым сөйлемдер  мен күрделі сөйлемдерді  қолданылады.

Сөйлеудің дыбыстық жағы

       3 жастан кейін кейбір балалар басқа адамдардаың дұрыс   сөйлей алмаңанын  байқайды, 4 жаста  өз сөйлеуінде дыбыстардың дұрыс айтылмағанын байқайды. Балалар бір дыбыспен ерекшеленетін сөздерді ажырата бастайды (шынтақ-тырнақ, ешкі-өрім). Шамамен 4,5 жастан бастап бала сөзде берілген дыбыстың болуын немесе болмауын анықтай алады,                5 жастан бастап сөздегі дыбыстың орнын анықтайды(басы, ортасы, соңы).         3 жастан 4 жасқа дейінгі аралықта, әдетте, ысқырықты дыбыстар мен  Р дыбысын  анық   айтпау пайда болуы мүмкін. 5 жасында айтылу нормаға толығымен сәйкес келеді.

   Егер 5 жасында баланың сөйлеу проблемалары болса, мектепке барар алдында баланың сөйлеу дамуын түзету үшін логопедтың  кеңесі  керек.Бес жасар баланың сөйлеуі  әдетте түсінікті және таза. Ол ересек адамның сұрақтарына нақты жауап бере алады, өміріндегі оқиғалар туралы егжей-тегжейлі және дәйекті түрде айтады. Мазмұны бойынша қол жетімді өлеңдерді оңай есте сақтайды, өзі  сөзді таңдай алады.

 3 жастан 5 жасқа дейінгі баланың сөйлеуін дамытудың негізгі сәттерін өте қысқаша сипаттадым. Егер сізде осы тақырып бойынша сұрақтарыңыз болса, "Мерей" балабақшасындағы логопедтің   кеңесіне келіңіз

   Логопед:  Молдабаева Г.Ө       

Көптеген ата-аналар балаларының қыңырлығы мен қыңырлығына алаңдайды. Ең көп таралған ұсыныстарға – қолды жуу, ойыншықтарды қою – нәресте үнсіз мойынсұнбаушылықпен немесе зорлық-зомбылықпен жауап бере алады. Кейбір балаларда мұндай реакциялардың жиі кездесетіні сонша, ата-аналар оларға табиғи құбылыс ретінде қарай бастайды. Алайда, қыңырлық пен қыңырлық балалық шақпен бірге жүреді деп ойлау дұрыс болмас еді. Қыңырлыққа бейімділік, әрине, балалардың психофизикалық ерекшеліктерімен байланысты. Бала неғұрлым кіші болса, оның қозу процестері соғұрлым айқын болады, осыған байланысты импульсивтілік, ұстамдылық. Дегенмен, нәрестенің қыңырлығы мен қыңырлығының себептері оның жасына байланысты емес, оған дұрыс емес тәрбиелік көзқараста.
 Қыңырлықтың себебі, айталық, кешкі телешоуларды көргеннен кейін алған әсерлерімен шамадан тыс қанықтыру болуы мүмкін. Балалардың ақыл-ойын көптеген әсерлермен толтыруға болмайды: тіпті ең жағымды, бірақ көп мөлшерде олар нәрестеге ата-анасы күткен ләззат әкелмейді, оны қуантқысы келеді.
 Көбінесе балалардың қыңырлығын жүйке көріністері деп қателеседі: қыңыр, нәресте айқайлайды, жұдырығын бұлғайды, үйге заттарды шашады, аяқтарын таптайды, еденге құлайды. Болжамыңыздың қате екеніне көз жеткізу үшін баланы дәрігерге көрсету керек. Егер бала дені сау болса, онда ата-ананың міндеті - отбасындағы бала мен ересектер арасындағы қалыптасқан қарым-қатынасты талдау, нәрестенің "жүйкелік" жарылыстарының себептерін ашу. Бұл ретте дауылды көріністерді бала көрермендер мен жанашырларға арналғанын есте ұстаған жөн. Сондықтан, ашуланшақтық пайда болған кезде, оған мән бермеуге тырысыңыз және оны жеңуге көмектесіңіз. Әрине, көнбеу керек, әйтпесе мұндай көріністер қайталанады. Ашуланбаңыз, айқайламаңыз – бұл тек баланың ашуын жалғастыра алады. Оған тынышталуға мүмкіндік беріңіз. Қыңыр бала үйді кем дегенде бір сағат бойы айқайлап жариялай алады – бұл жағдайда ең бастысы, татуласуға деген ұмтылысын көрсету жеткілікті.
 Балалардың бағынбауының себептерінің бірі – ата-аналардың оларға деген негізсіз сүйіспеншілігі, дәлірек айтсақ, осы сүйіспеншіліктің көрінісі. Әрине, өз балаңды жақсы көрмеу табиғи емес. Сүйіспеншіліксіз өсіп келе жатқан адамға жауапкершілікті, адамдарға деген ілтипатты, басқалармен санаса білуге баулу қиын. Ең бастысы, онсыз рухани жақындыққа негізделген ересек пен бала арасындағы байланыс мүмкін емес. Балаға деген сүйіспеншілік құрметпен, дәйекті талапшылдықпен және қалыпты мейірімділікпен көрінеді. Ата-ана махаббаты жоққа шығармайды, ақылға қонымды қатаңдықты, объективтілікті болжайды.
 Егер нәресте өзін үнемі көпшіліктің назарында ұстайтынын, отбасындағы барлық әңгімелер ол туралы екенін сезсе, ол еріксіз үй тиранына айналады, оның көмегімен "бер", "әкел", "мен қалаймын", "мен қаламаймын" ересектерге қалағанына қол жеткізуді бұйырады. Сәбиге қуаныш сыйлауға құмар ата-аналар қалау тәртібін тәрбиелеуді ұмытады. Бала тек ештеңе бермей, қабылдауға дағдыланады. Ол үй шаруашылығына тұтынушы тұрғысынан қарайды және құрдастарының ортасында ешқандай жауапкершілікті мойындамай, бір құқықты талап етеді.
 Сондай–ақ, тағы бір төтенше жағдай бар, ол өте жағымсыз - тәрбиенің шамадан тыс қатаңдығы, бұл нәрестеде депрессия сезімін тудырады. Шын мәнінде, талапшылдық – бұл талап, ол парасатты және мейірімді болуы керек. Сондықтан балалардың еркелігіне жол бермеу де, оларға төзбеушілік те қалыпты жағдай деп санауға болмайды. Бала тәрбиесінде отбасында қалыптасқан атмосфера, үйде қабылданған бір-біріне деген қарым-қатынас стилі мен үні, отбасы мүшелерінің қарым-қатынасы шешуші мәнге ие.
 Ізгі ниет, өзара көмекке ұмтылу, жалпы еңбек көңіл-күйі баланың жеке басының қалыптасуына жақсы әсер етеді. Ересектер тарапынан нәрестеге қойылатын талаптардың бірлігі де маңызды. Бала жаңа ойыншық сатып алуды сұрайды. Әкесі бас тартады, себебі баласы соңғы кездері ойыншықтарды орнына қоймайды, ал анасы әкесіне қолдау көрсетудің орнына бұл ойыншықты сатып алады. Ата-аналардың мұндай әрекеттері қулыққа, бейімделуге деген құштарлықты тудырады.
 Ересектер балалармен бірге тәрбие туралы пікірталас бастағанда жаман. Бұл баланы дұрыс бағыттамайды, оған үлкендердің талаптарымен санаспауға немесе ата-аналық келіспеушіліктерді өз мақсаттары үшін оңай пайдалануға негіз береді.
 Сондай-ақ ата-аналар келесі сұрақты қояды: неге бір отбасында бір тәрбиемен балалар мүлдем басқаша болып өседі. Мұндағы жауап өте қарапайым. Әрбір бала – даралық, ол белгілі бір темпераментпен, бейімділіктер жиынтығымен туады. Сонымен, біреуін, айталық, белсенділікке ынталандыру керек, екіншісін тыныштандыру, оның бойында табандылықты дамыту, үшіншісіне өз қабілеттеріне деген сенімділікті ояту керек. Баланың жүйке жүйесінің ерекшеліктерін ескеру және тәрбиелік әдістердің оңтайлы нұсқаларын табу күрделі мәселе, бірақ жақсы нәтижелер кез–келген күш-жігерді ақтайды.
 Сонымен, өмірдің алғашқы 3 жылында дүниеге келген бала үлкен жолдан өтеді – бәлкім, кейінгі барлық жылдарға қарағанда маңыздырақ: ол өз денесін басқаруды, сөйлеуді, ойлауды, ләззат алуды, сүюді, түсінуді үйренеді. әдемі. Бұл қасиеттер, әрине, жетілдіріліп, дамытылуы керек. Бірақ бәрі ерте балалық шақтан басталады: мұнда барлық адамзаттың бастауы жатыр.

                                                                       Педагог-психолог: Дайрабаева М.С 

В дошкольном детстве закладывается фундамент формирования основ культуры личности и развития физических и психологических качеств в соответствии с возрастными и индивидуальными особенностями. Но не все так радужно как кажется, в детских коллективах случаются стычки и не осознанная жестокость.

В продолжение детской жестокости проблемой является тема буллинга.

Что же такое буллинг? Это – длительный целенаправленный процесс психологического или физического притеснения одним человеком другим человеком. В переводе на русский язык – это травля, оскорбление, унижение. В проблеме жестокого обращения в детском коллективе уделяется особое внимание. Насилия в детском саду отличается от насилия в школе. В начальной школе насилие носит групповой характер, а в детском саду – это отдельные дети. У дошкольников при насилии не бывает этапа предварительного обдумывания [1].

Для буллинга характерно следующие:

•     

•     Импульсивность;

      

•     Раздражительность;

      

•     Неуравновешенность;

      

•     Завышенная     самооценка;

      

•     Повышенная     агрессия;

      

•     Отсутствие     коммуникативных навыков при соблюдении     общепринятых норм и правил;

      

•     Склонность     ко лжи или жульничеству.

Дети дошкольного возраста не понимают до конца своих поступков. Ребенок не осознает последствий и не испытывает чувства вины. Оправданием насилия является небольшой проступок. Жестокое поведение дошкольников расходится с их словами.

Жертвой травли может стать любой ребенок, достаточно отличаться среди ровесников. Это может быть различия во внешности, так и в поведении.

•     

•     Предшествующие     обстоятельства. Например, появление в     группе ребенка агрессора или проблемного.

      

•     Запускающие     моменты. Например, конфликтные ситуации     между двумя детьми.

      

•     По     внешним признакам.

      

•     По     манере речи и поведению.

      

•     По     имиджу.

      

•     По     наличию функциональных недостатков.

      

•     По     этнокультурным особенностям.

Необходимо знать: можно с детства носить очки или быть обладателем веснушек, но могут постоять за себя. Дети подсознательно видят того, кто не способен за себя постоять и не окажет сопротивления.

Основные черты ребёнка, которого легко подавлять:

•     

•     низкая     самооценка,

      

•     застенчивость,

      

•     пугливость,

      

•     мрачность,

      

•     апатичность,

      

•     незаинтересованность     в том, что происходит вокруг, отсутствие     хотя бы одного близкого друга среди     сверстников, смиренное принятие всего     происходящего.

Жертва травли неосознанно, сама как бы провоцирует такое к ней отношения. Конечно, это не означает, что ребёнок напрашивается сам, ни в коем случае! Но его поведение настолько откровенно отличается от поведения сверстников, что так же может стать причиной раздражения других детей. Это дети, у которых имеются проблемы с обучением, ябеды и подлизы, гиперопекаемые родителями, часто болеющие дети (из-за того что редко посещают детский сад, за это время другие дети от них отвыкают).

Дошкольники, совершающие буллинг, не умеют сочувствовать и сопереживать, гиперактивные, агрессивные, физически превосходящие своих сверстников. Ребёнок, который является лидером или хочет им стать, чувствует вседозволенность из-за нехватки воспитания или высокого социального статуса родителей.

Поведение ребенка, совершающего буллинг:

•     

•     наказать;

      

•     отомстить;

      

•     удивить;

      

•     поразить;

      

•     разрядиться,     «приколоться»;

      

•     показать     преимущество;

      

•     специально     унизить;

      

•     запугать.[1]

В три года дети начинают друг друга дразнить, а уже в пять шесть лет появляются обзывалки. Причинами могут быть попытки подражать взрослым, для самоутверждения и привлечь к себе внимания.

Данным образом дошкольники выплескивают свою агрессию, из зависти, и для самозащиты дети обзываются. Так иногда дети испытывают на прочность новичка в группе. При этом им важно, чтобы в это время были наблюдатели, что потом они расскажут. Воспитателям необходимо исправить эту ситуацию в группе. Для этого необходимо провести с дошкольниками игру «Обзывалки», но обзываться друг друга нужно овощами или фруктами. Например, «Ты, Катя, капуста». Ребята смеются, накопившийся негатив перетекает в позитивные эмоции. Эта игра поможет снять напряжение и выплеснуть детскую агрессию.

Родителям надо понять, что дети берет пример со взрослых и необходимо следить за своей речью и своим поведением, чтобы ребенок не стал словестным агрессором.

Дети дошкольного возраста схватывают все на лету. Очень часто родители не учитывают это, когда использую в своей речи бранные слова. Им кается, что ребенок еще маленький и не понимает смысл этих слов, но на самом деле, у ребенка откладывается в памяти нецензурная лексика, которую он использует в общении со сверстниками.

Научите ребенка быть толерантным к особенностям других людей, больше читайте сказки, там много мудрости заложенной народом.

Не редкостью бывает так, что ребенка бьют, толкают, отбирают игрушки, проявляют, по отношению к нему, агрессию – это еще один вид детской травли.

Агрессором выступают дошкольники, уверенные в себе, доминирующие и подчиняющие к себе других, по сильным моральным и физическим качествам, а жертвами выступают дети с низкой самооценкой, очень чувствительные к стрессам, неспособны постоять за себя.

Поведение родителей в таких ситуациях проявляется по-разному: кто-то учит ребенка отвечать агрессией на агрессию, кто-то рекомендует давать сдачи, кто-то спешит разобраться с обидчиком самостоятельно, а кто-то жалуется воспитателям, если инцидент произошел в детском саду.

Родителям, в подобном случае, рекомендуется попытаться разобраться в ситуации и, если ребенка обижают в детском саду, то нужно обращаться к воспитателям или психологу.

Можно с ребенком разыграть несколько игровых ситуаций происходящих в детском саду как ребята шалят. Что делает воспитатель в этой ситуации? Что делают другие дети в этом момент? А если волк обижает ежика, толкает его, отнимает игрушки и дерётся? Как это происходит? Что делать ежику? Понаблюдайте во время игры за реакцией ребёнка.

Не надо ругать других детей, заступаясь за своего ребенка. Это надо делать только в исключительных случаях. Нельзя ругать ребёнка и заставлять дать сдачи: если бы он это мог, то давно бы сделал. Разборки с родителями тоже малоэффективны. Нужно учить своего ребёнка общаться, находить компромиссы в сложившихся ситуациях.

Детской травле подвержены дети отвергнутые детским коллективом.

Это большая неприятность для ребенка, а для его родителей трагедия. Родителям в такой ситуации хочется помочь, и избавить от одиночества.

В этом случаи воспитателю нужно создать дружескую атмосферу в детском коллективе. Воспитатель действует как арбитр в детском коллективе, наблюдает за непозволительным поведением детей. Все дети обращают внимание на реакцию педагога. Необходимо, что бы педагоги пресекали фразы «Я не хочу играть с тобой», «Мы не дружим с тобой» и не в коем сличай не одобрять ябедничество. Бывают дети интроверты, которые не особо нуждаются в общении. В каждом конкретном случае разбираться отдельно с педагогом.

Родителям в данном случае необходимо изучить обстановку в группе, собрав информацию от воспитателя и своего ребенка, а так же других родителей. Конфликтные ситуации вы можете обыграть дома при помощи спектакля. Обыгрывая ситуацию, вы научите ребенка находить правильные слова и правильно действовать. Чаще общайтесь со своим ребенком. Приглашайте в гости его сверстников. Ходите на детские площадки, пусть ребенок чаще общается с детьми. Ребенку необходимо научиться общаться.

Если дети не играют с ребенком, значит, возможно, проблема в нем. В разных коллективах у ребенка возникают такие же проблемы. Если родители замечают, что сложно ребенку общаться с детьми, то необходимо обратиться к психологу. Часто дети не умеют общаться, у них не развитые социально-коммуникативные навыки. Основными причинами являются – ребенок застенчивый, агрессивный, по внешности отличается от других, избалованный, имеет нарушения речи, проблемы в семье.

Телесные приставания так же являются видом детской травли. У дошколят показывают свои интимные места, бывают попытки поцелуя. При этом дети находятся в растерянности, испытывают шок и не всегда признаются взрослым. Родителям в этой ситуации нужно правильно реагировать, переводя эту ситуацию в шутку, не заострять на этом внимание, сглаживать ситуацию (для пострадавшего ребенка). С трех до четырех с половиной лет ребенок проявляет интерес к половым органам.

Воспитателю необходимо обсуждать проблемы в отсутствия ребенка. Провести беседу с родителями виновника. При наличии такого ребенка педагог должен мягко, но настойчиво отваживать его от подобных действий, не зацикливаясь на этом. И не оставлять дошкольников без присмотра в туалете и в спальне. Интерес обычно пропадает через полгода и в прочем так и воспоминания об этом.

Применять такие игры и упражнения как «Любовь и злость», игра «Царь», упражнение «Шутливое письмо», «Самый-самый», «Покажи ситуацию» позволит снизить агрессию и враждебную реакцию у дошколят.

Помогут в оптимизации межличностных отношений. Формируют правильно реагировать в конфликтной ситуации. Воспитывают толерантность и эмпатию. А также эти игры и упражнения помогут при профилактике буллинга в детском коллективе.

Если оставить все без контроля и должного внимания, то травля жертвы и ее унижения не прекратятся, а будут только усиливаться. Разрешенная проблема травли на ранних стадиях, позволит уберечь психику ребенка и иметь минимум последствий. Поэтому, будь то ребенок в роли жертвы или нападающего – это нужно незамедлительно пресечь и не допускать дальнейшего развития проблемы. Проигнорировав жалобу ребенка, вы рискуете никогда не узнать о причинах и обстоятельствах случившегося с вашим ребенком.

Құрметті ата-аналар!
 
 Сіздің балаңыз балабақшаға барып жүрген жоқ па?
 Онда бұл ақпарат Сіз үшін!
 Арнайы Сіздер үшін біздің КМҚК «№116 бөбекжай-балабақшасы » аясында КЕҢЕС БЕРУ ПУНКТІ жұмыс жасайды.
 Бізге хабарласып, сіздер мамандардың: меңгерушінің, әдіскердің, медбикенің, психологтың, музыка жетекшісінің, дене шынықтыру нұсқаушысының, тәрбиешілердің тегін білікті көмегін аласыз.
 Мамандардан кеңес алуға жазылу үшін мына нөмірге хабарласа аласыз:
 87784857414  немесе меңгерушіге  жазыңыз
 Егер Сіз біздің кеңес пунктіне келуге мүмкіндігіңіз болмаса , онда Сіз өзіңізді қызықтырған сұрақты қоя аласыз және біздің мамандар сізді толық ақпаратпен қамтамасыз етеді.
 БІЗГЕ КЕЛІҢІЗДЕР! ТЕЛЕФОН ШАЛЫҢЫЗДАР!
 БІЗ КӨМЕКТЕСУГЕ ӘРДАЙЫМ ҚУАНЫШТЫМЫЗ!
 

Құрметті ата-аналар!
 
 Сіздің балаңыз балабақшаға барып жүрген жоқ па?
 Онда бұл ақпарат Сіз үшін!
 Арнайы Сіздер үшін біздің КМҚК «№116 бөбекжай-балабақшасы » аясында КЕҢЕС БЕРУ ПУНКТІ жұмыс жасайды.
 Бізге хабарласып, сіздер мамандардың: меңгерушінің, әдіскердің, медбикенің, психологтың, музыка жетекшісінің, дене шынықтыру нұсқаушысының, тәрбиешілердің тегін білікті көмегін аласыз.
 Мамандардан кеңес алуға жазылу үшін мына нөмірге хабарласа аласыз:
 87784857414  немесе меңгерушіге  жазыңыз
 Егер Сіз біздің кеңес пунктіне келуге мүмкіндігіңіз болмаса , онда Сіз өзіңізді қызықтырған сұрақты қоя аласыз және біздің мамандар сізді толық ақпаратпен қамтамасыз етеді.
 БІЗГЕ КЕЛІҢІЗДЕР! ТЕЛЕФОН ШАЛЫҢЫЗДАР!
 БІЗ КӨМЕКТЕСУГЕ ӘРДАЙЫМ ҚУАНЫШТЫМЫЗ!
 

«КАК ОБЕСПЕЧИТЬ БЕЗОПАСНОСТЬ ДОМА

РЕБЕНКА ДО 3 ЛЕТ»

Безопасность ребенка до 3 лет — это полностью зона ответственности его родителей и остальных взрослых, находящихся рядом с ним. Около 3 лет у ребенка наступает возраст «Я сам!» — он начинает принимать самостоятельные решения, а значит, и брать частичную ответственность за них. Тормозить этот процесс не нужно, а вот подготовить к нему малыша просто необходимо.

Хорошо, когда ребенок понимает слова «можно» и «нельзя», однако это действует только, когда взрослые рядом и контролируют его действия. При этом большое количество «нельзя» имеет обратную реакцию и вызывает повышенный интерес к тому, что запрещают: ведь, как известно, запретный плод сладок. Как же тогда быть? Ведь жажда знаний и постоянное стремление к изучению свойств окружающих предметов «заглушают» инстинкт самосохранения у малыша.

Некоторые педагоги предлагают использовать «шоковые» методы. Например, чтобы ребенок не тянулся к утюгу, дать ему потрогать его, когда тот горячий (но не настолько, чтобы можно было обжечься). Не знаю про всех детей, но тех детей, с которыми я знакома, это не останавливало в попытках схватить горячий утюг.

«Шоковый» метод не сработает и в случае интереса малыша к розеткам: не будешь же устраивать ребенку легкий разряд тока. Чтобы у ребенка не появилось желание вставить в розетку вилку от первого попавшегося под руку бытового прибора, необходимо закрыть все розетки специальными заглушками, даже те, до которых, как вам кажется, ребенку не добраться (поверьте, он может добраться до всего, что оказалось в его поле зрения).

Кроме того, ребенку не нужен постоянный контроль, у него должно быть личное пространство и свобода. Задача взрослых — сделать пространство малыша по максимуму безопасным! Как говорится, подстелить соломки везде, где только можно.

1. Про розетки уже сказано. Все электроприборы. Они должны быть вне доступа ребенка или, по крайней мере, лежать так, чтобы взрослые успели отреагировать на детские попытки их взять.

2. Горячее. Горячим может быть не только утюг, но и чай, оставленный папой на краю стола, и мамина кастрюля с кипящим супом на плите. Вообще, лучше взять за привычку готовить пищу на дальних конфорках.

3. Острые углы стола, стульев и другой мебели. Для них существуют специальные накладки.

4. Пакеты. Есть у детей какой-то непонятный интерес — надевать все на себя, в том числе и целлофановые пакеты. Думаю, без комментариев — если ребенок наденет тесный пакет на голову и не сможет его снять.

5. Шнурки, пояски, веревочки и т. п. Все это ребенок надевает на себя, в первую очередь, на шею.

6. Уксус, спиртное и другие сомнительные жидкости.  Детям нет разницы, откуда и что пить, для них главное, что жидкость похожа на воду или сок.

7. Колющие и режущие предметы. Ножи, ножницы, спицы убираем подальше. Когда поймете, что ребенок к этому готов, научите его этими предметами пользоваться (чтобы снизить к ним интерес, использовать по назначению).

8. Мелкие предметы (пуговицы, колпачки, булавки, монеты и т.д.). Дети все это берут в рот, пытаются вставить в нос и уши.

9. Медицинские препараты (таблетки, мази и т.д.). Все это тоже дети тянут в рот.

10. Окна. Они вызывают у малыша особый интерес, ведь за ними — МИР!!! Страшно подумать, к чему приводят попытки ребенка залезть на подоконник. Доступ к подоконникам должен быть абсолютно ограничен или хотя бы затруднен!

11. Двери. Дети любят играть с дверью: открывать и закрывать, забывая о том, что они держат ее пальцами. Есть специальные фиксаторы на двери.

12. Поездка в автомобиле. Необходимо с младенчества приучать своего малыша к поездкам в автомобиле только в специальном автокресле. Тогда он без проблем будет пользоваться ремнями безопасности — ему даже в голову не придет, что можно ездить как-то по-другому.

Таким образом, заботясь о безопасности своего ребенка, с одной стороны, необходимо удовлетворять его интерес к окружающему миру: объяснять, для чего нужны те или иные предметы и устройства, показывать, как они работают, учить ими пользоваться, а с другой — делать максимально безопасным его окружающую среду. Причем эти процессы должны идти параллельно!